HURTS – Wonderful Life

Ok, πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι, κάθε χρόνο θα τρώμε στη μάπα και από ένα 80s electro-pop  revival duo. Πέρσι ήταν οι La Roux, φέτος είναι η χρονιά των HURTS. Τι στο διάολο, πότε θα σταματήσουν τα 80’s να είναι hip, έχω την εντύπωση ότι από τότε που επανήλθαν (το θυμάμαι σαν χτες εν τω μεταξύ, ήμουνα στο Plan b σε πάρτι των Pure λίγο μετά τα χαράματα και ενώ χορεύαμε σαν ηλίθιοι τα κλασικά Manchester anthems, ξαφνικά εισβάλει το Big in Japan. Παγώσαμε. Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας για 4’’ και μετά συνεχίσαμε το αυτοξεφτελισμό που πλέον είχε πάρει άλλη διάσταση. Ωραία ήταν τότε. Το 1 9 9 8! χίλια εννιακόσια ενενήντα οχτώ god damn it!) δεν έφυγαν ποτέ. Κάθε χρόνο το quote είναι «80’s are Back!». Since fuckin when? Last month?… Δεν μπορώ να καταλάβω προς τί αυτός ο ενθουσιασμός για τους HEARTS, τα περισσότερα blogs τους αντιμετωπίζουν σαν την μπάντα που ανακάλυψε τον τροχό και όλα αυτά, πριν καν κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένο δίσκο. Βασικά μαλακίες λέω, καταλαβαίνω και πολύ καλά μάλιστα, όλο αυτό το hype οφείλεται στη περίφημη θεωρία των σιροπιαστών υγρών, σύμφωνα με την οποία κάθε φορά που πατάς το play για να παίξει το Wonderful Life, παχύρρευστα κολλώδη υγρά εκτινάσσονται   από τα ακουστικά  και μέσα από τις τρύπες των αυτιών σου,  εισβάλουν στο κρανίο ενεργοποιώντας πάραυτα  τα 80’s εγκεφαλικά σου νεύρα. Ευτυχώς η αλλοίωση  που υφίσταται ο τρόπος που σκέφτεσαι δεν κρατάει για πολύ και σύντομα επιστρέφεις στον παλιό καλό  σκληροπυρηνικό σου εαυτό. Αν θες να το τεστάρεις, πάτα πάνω στη φωτό και κατέβασε όλο το ep. Σε προκαλώ.