Συνήθως τα solo projects ηγετικών μορφών από πρώην πετυχημένες μπάντες, χαρακτηρίζονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, από αμηχανία. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός της υπέρμετρης προσπάθειας του εκάστοτε καλλιτέχνη να αποδείξει πως έχει απαγκιστρωθεί από το παρελθόν, κάτι που είναι πραγματικά δύσκολο να μην γίνει αντιληπτό από ένα εκπαιδευμένο κοινό. Και όταν αυτό συμβαίνει, χάνεται το coolness, άρα και το παιχνίδι. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να αποπνέει ανασφάλεια, αβεβαιότητα και δημιουργική αδυναμία η solo δισκογραφική απόπειρα ενός δημιουργού, ειδικά αν η μπάντα από την οποία προέρχεται έχει αφήσει το στίγμα της σε μια ολόκληρη δεκαετία, όπως οι Sleater Kinney στην συγκεκριμένη περίπτωση. Το 1000 Υears της Corin Tucker ευτυχώς δεν είναι ένας τέτοιος δίσκος. Αντιθέτως είναι ένα συνονθύλευμα rock n roll, americana, garage και country επιρροών, που κουβαλούν μέσα τους στοιχειωμένες μνήμες από την δεκαετία του 90, οι οποίες όχι μόνο δεν λειτουργούν είς βάρος της συνολικής εικόνας του δίσκου, αλλά με έναν ανεπιτήδευτο τρόπο προσδίδουν μια vintage και σκονισμένη ατμόσφαιρα, που κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο γοητευτικό. Το σημαντικότερο όμως πλεονέκτημα του 1000 Υears και ένας από τους λόγους που δεν λέει να φύγει από το playlist μου, είναι η απλότητα, η ειλικρίνεια και η ζεστασιά που εκπέμπουν τα κομμάτια του, σαν να έχουν ηχογραφηθεί κατά την διάρκεια μιας βραδιάς σε φιλικό σπίτι, κάπου μεταξύ οινοποσίας, προσωπικών εκμυστηρεύσεων, γέλιων και ιστοριών από τα παλιά. “Α middle-aged mom record” το χαρακτήρισε η Corin Tucker. “a middle-aged mom record with balls” θα συμπληρώσω εγώ.
Indieanapolis 
Σχολιάστε